[This is my final post in Dutch on the current embryo screening issue in The Netherlands. That is, until I get worked up about it again.]

Het laatste waar je op moet hopen in het embryoselectiedebakel is een onzalig compromis dat de goedkeuring van de ChristenUnie weg kan dragen. En, als je het mij vraagt, is dat waar we serieus rekening mee moeten houden. Immers, de ChristenUnie liet er geen onduidelijk over bestaan dat zij “principieel tegen” zijn.

Vice-premier Rouvoet zegt in Trouw dat nieuwe stappen op medisch-etisch gebied uitgesloten zijn: Als je het coalitieakkoord er nog eens bij pakt, zie je dat de geest daarvan is: we gaan geen nieuwe stappen zetten. Dat was nadrukkelijk onze voorwaarde om in het kabinet te stappen.

Kamerlid Wiegman liet in Nova weten dat gezondheid belangrijk is, maar niet overgewaardeerd moet worden.

De voorzitter van de jongerenafdeling van de ChristenUnie, IJmert Muilwijk, is ook van de principiële rechtlijnigheid, leren wij in een artikel in DAG, waarin hij stelt dat het laten uitvoeren van embryoselectie in bijvoorbeeld België wat hem betreft strafbaar gesteld moet worden: Ja, ja, dat moet dan ook. Dat is de logische consequentie van principieel denken.

De ChristenUnie heeft zichzelf twee opties gegeven: buigen of barsten. En als je zo hoog inzet, dan kan van buigen geen sprake meer zijn. Dat gaat ze minimaal politieke geloofwaardigheid kosten, en ongetwijfeld een deel van de de niet bijster religieus ingestelde kiezers die ze in 2006 aan zes zetels geholpen hebben. En dan ga ik het geeneens over dan andere problemen die de ChristenUnie intern heeft hebben.

Gisteren liet het CDA weten niet afwijzend te staan tegenover uitbreiding van de selectie van embryo’s op borst- en darmkanker, mits er ‘nadere zorgvuldigheidscriteria’ worden opgesteld. De positie van de PvdA mag duidelijk zijn, waardoor de ChristenUnie in kabinet alleen staat. En volgens mij ziet Rouvoet die bui ook al hangen. Uit het Reformatorisch Dagblad:

“De deur voor embryoselectie staat op dit moment formeel gezien wijd open. Krachtens het zogeheten planningsbesluit is veel meer mogelijk dan nu feitelijk gebeurt. De vraag is dus of we de huidige regeling zo kunnen inkaderen dat toepassing van embryoselectie op een meer verantwoorde manier plaatsvindt dan nu wettelijk mogelijk is. Als we niets doen, gaat de praktijk verder zijn gang.”

Is een dergelijke inkadering voor u een begaanbare uitkomst?
“Daar liggen wel mogelijkheden.”

Het lijkt mij dat hij inziet dat een verbod er niet inzit, en dit klinkt weer redelijk in de lijn van het CDA. De belangrijkste vraag die dan overblijft, is welke kaders voor de ChristenUnie acceptabel zijn. Er word in de spreekwoordelijke wandelgangen gesproken over een ethische commissie naar Engels voorbeeld, die dan aanvragen voor embryoselectie per geval zal beoordelen. Dit lijkt mij een beter oplossing dan lijstjes met specifieke ziektes en percentages.

Al met al kan ik mij de principiele opstelling van de ChristenUnie wel voorstellen. Maar ik acht het volslagen onwenselijk dat een kleine, fundamentele religieuze groep mensen de meerderheid hun door God geïnspireerde moraal op proberen te leggen. Er is niemand die tot embryoselectie gedwongen wordt, je kan er als overtuigd, principieel bezwaard ChristenUnie lid altijd voor kiezen het niet te doen. De hele toestand is een heuse aanfluiting, de ChristenUnie moet zich schamen, en daar wou ik het voorlopig even bij laten.