First lines: Mr. Justice Maxell

With over 170 novels, 24 plays and a couple of screenplays (including a first draft of “King Kong”), you can’t say that Edgar Wallace was not a prolific writer. Mr. Justice Maxell (1922) is one of his many crime novels.

If this book is representative for the crime genre, I would say it’s not my thing. And if I wasn’t given this book, I surely would not have picked it up myself. Some Bookcrosser had released this book in a car park, and after the finder took it home and forgot about it for two years, he gave it to me, as it seemed something “I’d enjoy”. Whatever that means.

So, now that I’ve read it, it is my ‘duty’ to release this book again somewhere, so that another person can find it, read it and pass it on again. That’s the whole idea of this Bookcrossing thing. I’ll only have to find an appropriate location. It would be fun to dump that book as far as possible. I could leave it on an international train, I could take it on a holiday and leave it there but I’m afraid no plan will develop until this thing with my knee is resolved, so I could give it someone going abroad for a holiday (Thailand would be an option), or I could just be lazy and leave it somewhere nearby. Suggestions are welcome.

Edgar Wallace — Mr. Justice Maxell
It was two hours after the muezzin had called to evening prayer, and night had canopied Tangiers with a million stars.

Idioten

[Editor’s note: I’ve got to rant about some Dutch issues. Summary in English behind the jump.]

Deze week heb ik mij gruwelijk opgewonden over het verwerpelijke gedrag van diverse mensen die overlopend van Christelijke naastenliefde namens de Christenunie mensen hun privé-opvattingen op willen dringen.

Begin deze week stuurt staatssecretaris Jet Bussemaker (VWN, PvdA) een brief naar de Tweede Kamer waarin zij stelt dat zij bij bepaalde vormen van erfelijke kanker preïmplantatie genetische diagnostiek (PGD) wil toestaan. Wat inhoud dat embryo’s die na ivf zijn verkregen, getest worden op de genetische aandoening waarvan een van de ouders (of beide) drager is. Alleen embryo’s die de betreffende aandoening niet hebben, worden teruggeplaatst in de baarmoeder. Momenteel is dit toegestaan voor bijvoorbeeld de ziekte van Huntington en Cystische Fibrose.

Persoonlijk sta ik volledig achter het besluit van de staatssecretaris. Zelfs al er in tegenstelling tot de aandoeningen waarvoor embryoselectie wel is toegestaan een kans dat deze erfelijke overdraagbare kankersoorten zich niet manifesteren. Net als dat je iemand geen (zeer dodelijke) kanker toewenst, lijkt het mij dat je ook niemand de constante onzekerheid toewenst die een genetische aanleg daartoe met zich meebrengt. Maar goed, dat ben ik, en ik loop niet over van Christelijke naastenliefde en stem ook geen Christenunie.

Want dat, en excuseer mijn taalgebruik, tuig, is namelijk van mening dat een aanzienlijke kans op kanker geen reden is om embryo’s die drager zijn van het gen dat daar verantwoordelijk is te vernietigen. “Embryo’s als beginnend menselijk leven dat moet worden beschermd”, heet dat. Embryo’s zijn inderdaad beginnend menselijk leven, en daar moet verantwoordelijk mee omgegaan worden. Maar is het verantwoordelijk om die dan maar te implanteren, en dan maar zien of ze uiteindelijk een vrouw worden met een zeer hoge kans op borst- en eierstokkanker? Volgens mij niet. Volgens ChristenUnie-ethicus en hoogleraar Henk Jochemsen wel, die stelt dat een vrouw in een dergelijke situatie “gewoon via de normale manier moeder kan worden want over 35 jaar zijn er vast betere methoden om kanker te bestrijden”. Kijk maar. Een normaal mens verzint het niet.

Omdat ze principieel tegen zijn (want zo heet dat als je geen argumenten heb die verder gaan dan “volgens mijn persoonlijke, door god ingegeven overtuiging mag dit niet”), er geen 100% kankergarantie is en er net als bij een ‘reguliere’ IVF klompjes cellen zijn die niet gebruikt worden, heeft de Christenunie het voorstel van de staatssecretaris geblokkeerd. En omdat de PvdA en de andere christelijke partij in het kabinet ongetwijfeld ook niet zitten te wachten op een kabinetscrisis, hebben ze uiteindelijk maar besloten het voorstel vooralsnog in de ijskast te zetten.

Als iemand het nodig vind om zijn leven op religieuze manier in te richten, prima. Maar waarom zouden zij op basis van hun privé-opvattingen anderen de mogelijkheid ontnemen om een hoop leed te voorkomen? Als je op basis van jouw geloof zo lichtvoetig met menselijk leed denkt om te moeten gaan, wil ik er helemaal niets mee te maken hebben. Ik kan me er niet alleen heel erg over opwinden, maar ik word er ook nog eens heel erg bedroefd van.

(more…)

True story

So I’m sitting at the bar, sippin’ my beer, minding my own damn business. This guy waiting on his order asks me if one of the bartenders is always this cute. Since it’s the first time I’ve seen her there, I tell him I have no clue. But now, I’m kinda thinking that it wouldn’t be a bad thing if she was.

Status update

It’s thursday evening, and for the seventh week in a row, I’m sitting at home instead of playing volleyball. And I think it’s safe to say that for me the season is over.

April 16, which was incidently seven weeks ago, was the the last round of our recreative volleyball competition. That night, we had to play six games (two sets of 13 minutes), and the final four of those were back to back to back to back. About five minutes before the end of the final set of the evening, all at once, muscles started to ache that had no business aching, my knee started to act up again… you know, the works.

Since then, the aching muscles have stopped aching, but my knee is still messed up. So tuesday, I went to see my doctor, and with more or less exactly the same story as I told him two and half years ago, this time I got a referral to an orthopedic surgeon. I’ll tell you more when there’s more to tell.

UPDATE 30/5: got an appointment next tuesday.

Things I learned this week

Trying if I can keep up this new feature (which is, of course, shamelessly stolen). Here are some things I did not know this time last week: