Morgen verschijnt een nieuw boek van Richard Dawkins, getiteld The Greatest Show on Earth: The Evidence for Evolution. Vooruitlopend op de publicatie van de Nederlandse vertaling in oktober zit men bij het RefDag vandaag al op de kast.
In het eerste hoofdstuk van zijn boek (online te lezen bij The Times) vraagt Dawkins de lezer zich een leraar geschiedenis voor te stellen, die tijdens de behandeling van de Tweede Wereldoorlog steeds in discussie moet met mensen die beweren dat de Holocaust nooit heeft plaats gevonden, die eisen dat “de controverse onderwezen word” en dat de “alternatieve theorie” dat de Holocaust een Zionistisch verzinsel is dat evenveel lestijd verdiend. Vervolgens stelt hij dat biologieleraren in een vergelijkbare situatie zitten als er uit religieuze hoek bezwaar word gemaakt tegen de evolutietheorie, omdat in beide gevallen historische feiten verdraait worden.
Hoofdredacteur Wim Kranendonk vindt dit een ‘niet geringe’ beschuldiging, en dient Dawkins in zijn hoofdredactioneel commentaar van repliek:
Wat men ook van vroegere atheïstische woordvoerders kan zeggen, ze kozen bij hun bestrijding van het geloof wel voor het hanteren van wetenschappelijke argumenten.
Dat doet Dawkins bepaald niet als hij creationisten vergelijkt met ontkenners van de holocaust. Uiteindelijk zal hij immers moeten toegeven dat er wel degelijk verschil is tussen de evolutietheorie gebaseerd op een axioma en het historisch feit van de holocaust. Iedere overtuigde evolutionist zal erkennen dat de bewijzen voor hun theorie niet sluitend zijn, dat er belangrijke vragen onbeantwoord blijven en dat er, ondanks allerlei archeologische vondsten nog veel missing links zijn.
Dat geldt niet voor de moord op zes miljoen Joden. Voor dat historisch feit zijn overweldigend veel keiharde bewijzen. Daar is geen sprake van missing links. Dawkins vindt de ‘bewijzen’ voor een miljarden jaren oude aarde even betrouwbaar als de verslagen van nog in leven zijnde ooggetuigen van de holocaust. Hij maakt de wetenschappelijk onverantwoorde fout door het verwerpen van een theorie op een lijn te stellen met het verwerpen van objectief vast te stellen feiten.
Als je de ad hominems (Dawkins is een agressieve anti-theïst, een stemmingmaker die geen wetenschappelijke argumenten hanteert en geen overtuigt ‘evolutionist’), de onjuiste voorstelling van zaken (de evolutietheorie is niet sluitend en geen objectief vast te stellen feit) en flauwe woordspelletjes (de evolutietheorie is “maar een theorie” ) die in datzelfde eerste hoofdstuk al weerlegd worden doorstreept hou je bijzonder weinig over.
Niets eigenlijk, behalve sensatiezucht en de constatering dat je met selectief lezen uit ieder boek kan halen wat je wil.