Two things. One for my international readers, and an update on the Dutch thing I went on about saturday. Again, in Dutch.
Yesterday my knee wouldn’t budge when provocated, and I was being smug about it. Today, well, let’s just say that my knee got wind of my smugness and decided it was time for payback.
Then, for my esteemed visitors who don’t happen to read Dutch: the debate about embryo screening still rages on. See you next time.
De embryoselectie storm waait nog steeds. Onderzoek wil dat meer dan de helft van Nederland deze een kabinetscrisis waard vind, dus dat kan leuk worden tijdens het spoeddebat morgen.
Allereerst: zaterdag heb ik prof. dr. Henk Jochemsen een beetje de wind van voren gegeven. En daar heb ik achteraf een beetje spijt van. Arme, arme prof. dr. Jochemsen. Ik heb het zeer met hem te doen. Want wat wil het toeval? Iedereen wil hem de zwarte piet in het hele debakel toespelen. Wat kan hij er nu aan doen dat hij als een draaikont overkomt die eerst lijkt in te stemmen met de brief van de staatssecretaris en dan daarna pontificaal tegen gaat zitten zijn bij Nova. En over Nova gesproken! Waar haalt de presentator het lef van dan om de prof. dr. zo “buitengewoon onfatsoenlijk” te bejegenen? Weet Twan Huys dan niet dat wanneer de prof. dr. tegen een vrouw met erfelijke borstkanker en kinderwens zegt dat zij gewoon zwanger kan worden van haar diepgevroren, niet geselecteerde embryo’s omdat zij blijkbaar met borstkanker kan leven dit een overtuiging is die hem ten diepste beweegt, en dat je van de minister-president daar (potverdikkienogantoe!) respect voor moet hebben? Nee, de prof. dr. heeft het er niet makkelijk mee. En daar heb ik aan bijgedragen, en dat vind ik erg betreurenswaardig en niet zo netjes van mijzelf. De huiswerk vraag is als volgt: waarom heeft de publieke opinie altijd de (spreekwoordelijk) pik op mensen die oprecht voor hun visie uitkomen?
Vervolgens is er natuurlijk een hoop geschreven en gezegd over de hele kwestie.
Neem bijvoorbeeld Els Borst, voormalig minister van volksgezondheid, en nu voorzitter is van de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenverenigingen. Zij, en ik citeer het NRC, vindt het niet uit te leggen dat het wél is toegestaan een embryo van drie maanden te aborteren als die het erfelijke gen blijkt te dragen. Maar dat het níet is toegestaan om in het allerprilste stadium, vóór de innesteling van de vrucht, een goede embryo te kiezen die geen kanker zal overdragen.
Want het zal niemand verbazen dat wanneer de Christenunie dwars blijft liggen dit voor vrouwen in een dergelijk pakket een oplossing kan zijn. Zij het een vele malen ingrijpendere oplossing. En anders kan je altijd naar een buitenland gaan waar een dergelijke behandeling wel toegestaan is, zoals België of Groot Britannië. Hoe graag de Christenunie ook iedere bevruchte eicel tot een compleet mensje uit ziet groeien, de realiteit wijst uit dat er meerdere wegen naar Rome leiden.
En dan heb je Knevel en Van den Brink. De eerste keer dat ik me echt kwaad maakte was toen zij een jongedame (die na het overlijden van moeder en oma aan borstkanker uit voorzorg haar borsten liet amputeren) vragen stelde die er alleen toe leken te dienen om punten bij de achterban te scoren (Wat als jouw moeder voor deze techniek had kunnen kiezen? Dan had jij hier niet gezeten…
) en tussen neus en lippen door suggereerde dat na een borstamputatie je vrolijk verder kan leven met die resterende paar procentjes kans op borstkanker alsof er niets aan de hand is. De tweede keer dat ze er weer weinig van bakten was toen prof. Hans Galjaard een duidelijk betoog hield over wat er allemaal niet klopt aan de discussie. Je ziet Knevel opleven als het hellende vlak ter sprake komt, en probeert daar telkens op af te sturen. Want dat levert je EO-bonuspunten op (Spaar ze allemaal!). Maar als je vervolgens parallelle universums en god (of de natuur, of hoe je het van de tafeldame van dienst allemaal mag noemen) negeert om te stellen dat een kleine Christenunie stemmende minderheid niet de eigen mening aan de rest van Nederland op mag dringen, nou, dan mag je niet meer op de website van de EO staan.
Ten slotte, om de boel af te ronden en aan te sluiten bij zowel mevrouw Borst als prof. Galjaard, uit een persbericht van het Humanistisch Verbond:
De inzet van de ChristenUnie is duidelijk en in hun verkiezingsprogramma (2006) terug te vinden: “Leven, van het prilste begin tot het broze einde, is door God gegeven. De grenzen van het leven liggen in Zijn handen.”
Als individuen het leven in handen van God willen leggen, moeten ze dat zelf weten. Als dit standpunt betekent dat de rest van de samenleving het leven ook in handen van God moet leggen, worden individuen gedwongen tot een religie die de hunne niet is. Het gaat niet om het verplichten van mensen met dit genetisch probleem tot embryoselectie bij een IVF- behandeling, maar om het recht van vrije burgers op de meest optimale medische behandeling als zij daar zelf voor kiezen.
Zoals de Engelstaligen dat zo mooi kunnen afkorten, QFT.