In die dagen, zo vlak voor de kerst, was er altijd wel wat. Vandaar dat het de man ook niet verbaasde dat zijn truck er op kerstavond de brui aan gaf en dat het hotel bij de benzinepomp waar hij gestrand was helemaal vol was. “Kein zimmer, vol, helaas, niks aan te doen, ook al is het kerst.” had de receptionist gezegd. Nu liep hij door de kou en de sneeuw, samen met zijn hoogzwangere vrouw, richting het dichtstbijzijnde dorpje. Over het geraas van de E17 heen hoorde hij hoe zij zachtjes begon te huilen. Hij pakte haar hand, en wees naar de lichtjes aan de andere kant van het weiland. “Kijk,” zei hij, “Daar in dat dorpje zal er vast wel een hotel of een pension zijn, of anders bellen we net zo lang bij de mensen aan totdat we een slaapplaats gevonden hebben. Nog even volhouden, het is niet ver meer.”
Een vrouw loopt huilend door de nacht
De man die naast haar gaat troost zacht
Het is niet ver naar Nazareth
Het is niet ver naar Nazareth
En inderdaad, niet veel later liepen ze door de verlaten straten van Nazareth. En man, wat zat hij er naast. “Wie laat er met kerst nu mensen in de kou staan?” had hij zich afgevraagd. Iedereen dus. Er was geen hotel, het enige pension was gesloten en waar hij ook aanbelde, niemand wou een naar diesel stinkende trucker en zijn op knappen staande vrouw in huis hebben.
Zij komen in het dorpje aan
Maar nergens wordt hun vraag verstaan
Er is geen plaats in Nazareth
Er is geen plaats in Nazareth
Toen klonk er een stem door de nacht. “Man,” sprak de stem, zeggende, “volgens mij hebben we een probleempje.” De man keek zijn vrouw aan. “Je wil toch niet zeggen…” Ze knikte bedroefd. “Welpotverdulle,” sprak de man. (Althans, dat zei hij niet, maar dit is een kerstverhaal, dus laten we het netjes houden.) “Ga zitten, blijf zitten, dan verzin ik een list, als je begrijpt wat ik bedoel.” En weg was hij. De vrouw zette zich op de stoep neder, en wachtte geduldig af tot de man terug kwam. Dat duurde niet lang. “Kom mee,” zei hij, en hiep haar overeind. Vlakbij was een verlaten boerderij, waarvan de stal niet op slot was, en gingen daar naar binnen. Voorwaar, ik zeg u: terwijl zij daar waren, brak de dag van haar bevalling aan, en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak.
Op ‘t laatst vinden zij een oude stal
Die haar en hem beschutting geven zal
De man zoekt stro en maakt een kribbe schoon
En daar schenkt zij het leven aan een zoon
Tot zover het kerstverhaal van Maria Manuela, naar het Evangelie van Jacques Herb.
download Jacques Herb – Nazareth (rechtermuisklik, opslaan als…)
Later vandaag: de context en meer luisterpret.