#weigerambtenaren

Even heel snel, voor de duidelijkheid, maar vooral omdat ik vandaag niet heel tijd heb: ik vind het een prima zaak dat de Tweede Kamer een eind wil maken aan het fenomeen weigerambtenaar.

Dat je vind dat het huwelijk een door god ingesteld en onbreekbaar verband is tussen een man en een vrouw: ik vind het prima. Dat je vind dat scheidingen en mannen die met mannen of vrouwen die met vrouwen trouwen dan niet horen, dat vloeit daar dan uit voort. Kan ik mee leven. Van mijn part geloof je dat de aarde in zes dagen door een liefdevolle god geschapen is, of de maan een brok Zwitserse geitenkaas. Allemaal best.

Maar als je een nogal uitgesproken, principiële, levensbeschouwelijke, diep van binnen gevoelde en onwrikbare meningen hebt waar gewetensbezwaren uit voort kunnen vloeien: wees dan een vent (m/v) en verbind daar dan conclusies aan.

Als in de wet staat dat een burgerlijk huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht mogelijk is, en je ben het daar niet mee eens: word dan geen Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke stand. Als ambtenaar heb je gewoon de wet uit te voeren, en je hebt nog iets van een voorbeeld functie ook. Als je het niet over je hartje kan verkrijgen om een man en een man te trouwen, dan ben je ongeschikt voor een baan waar dat voor kan komen.

Dan moet je dominee worden, en is er geen haan die er naar kraait. Of je begint een ander clubje waar je een huwelijk dat voor de wet geen enkele betekenis heeft voltrekt, en dan sluit je daar maar uit wie je uit wil sluiten: mensen langer dan twee meter, roodharigen, joden, nazi’s, ex-padvinders, whatever.

Het gedoogbeleid waarmee ambtenaren op basis van een niet toetsbare mening kunnen weigeren hun taak uit te voeren is, in mijn optiek en op zijn zachts gezegd, een nogal idiote situatie. De overheid heeft volgens mij een taak daar iets tegen te doen.

Of, anders gezegd, je mag van mij geloven wat je wil, maar val een ander er niet mee lastig. En als je op basis van je geloof bepaalde dingen niet wil doen, dan moet je niet huillie doen als men je ongeschikt vind voor een functie waar je die dingen wel moet doen.