Eerste zinnen: Het boek van alle dingen

Guus Kuijers Het boek van alle dingen (bekroond met een Zilveren Griffel in 2005) is gebaseerd op het schriftje waarin de negenjarige Thomas begin jaren ’50 een soortement van dagboek bijhield. Het is vrij oneerbiedig. Dat komt omdat Thomas een ongelukkige jeugd heeft gehad: dat krijg je als je een oliedomme zus hebt, en een vader die de bijbel net iets te serieus neemt en losse handjes heeft, met een buurvrouw die eigenlijk een heks is, en als je verliefd bent op een zeven jaar ouder meisje met een kunstbeen. Dan snap ik wel dat je oneerbiedig wordt.

Hoe uit dat oneerbiedige zich? Nou, ik denk dat deze scene wel een goed beeld geeft:

Toen hij in bed lag, probeerde Thomas te bidden. Hij had net gezegd: ‘Here God, vergeef het hem niet, vergeeft het hem nooit…’ toen opeens de Here Jezus in beeld kwam. Hij stond weer eens te wapperen in zijn witte jurk, in een woestijn of zoiets. Er was in ieder geval een boel zand en een hoop blauwe lucht.
‘Ha die Thomas,’ vroeg hij. ‘Alles kits?’
‘Nee,’ zei Thomas.
‘Wat is er dan?’ vroeg de Heer.
‘Van alles,’ zei Thomas. ‘En ik zeg het maar eerlijk, aan U hebben we ook niet zoveel.’
Thomas zag dat de Heer beledigd was, maar dat kon hem toevallig niks schelen.

Of anders is er nog de scene waar de here Jezus stelt dat hij het ook niet zo makkelijk had met zijn vader. Dat was een strenge hoor. Ik moest aan het kruis worden geslagen of Ik wilde of niet.

Een kinderboek kan natuurlijk niet zonder boodschap. In dit geval laat die zich waarschijnlijk het beste vangen in het advies van de buurvrouw: als je, net als Thomas, gelukkig wil worden, dan moet je niet meer bang zijn.

Boek
Guus Kuijer — Het boek van alle dingen (met tekeningen van Peter-Paul Rauwerda)
Eerste zin
Thomas zag dingen die niemand anders zag.